Hayatımızdaki İnsanlar

Hayatimizdaki insanlar…. Her zaman soylerim herkesin hayatimiza bir giris sebebi var. Herkesin bir gorevi. Bazilari gorevlerini tamamlar ve ceker gider. Eminim ki öğrettikleri çoktur. Kimi sabrı öğretir, kimi kibri. Herkes iyilik bırakmaz üstümüzde giderken. Hayatınızdaki herkesin size iyilik birakmasini dilerim.

Mutlaka dokunmaliyiz bir insanin hayatina. Fark yaratmaliyiz onun icin. Degerine deger katmaliyiz. Kayiplarini azaltmali, icindeki varlığı ortaya çıkarmalıyız. Ve etrafimizda da bunu yapanlar olmali. Insan insana sifa olmali. Dibe cekmemeli, yukseltmeli, iyi hissettirmeli. Bos ovgulerden, gereksiz poh pohlamalardan, inancsiz saksakcilardan bahsetmiyorum tabiki. Babam bana her zaman ogut vermez ama bana tek verdigi ve benim hep uydugum ogudu sudur “mutsuz insandan uzak dur”. Bunu derken dusene bi tekmede sen vur demek istemiyor tabi ki. Oyle insalar gormus ki ve bende oylelerini tanidim ki, tum talihsizliklerinin ve basarisizliklarinin suclusu baska insanlar. Kendileri hep tam, baskalari hep eksik. Istersen sen en basarili ol, en iyi ol ona yetmez. Onun egosu buyuk, beklentisi buyuk. Aslinda o eksik. Sen bir derdini anlatirsin dinlemez, baslar kendindekini anlatmaya, dinlemem, uyuz olurum. Seni aramaz, aramadin diye azarlar. Yahu kardesim madem bu kadar degerliyim, bu kadar uzuluyorsun ben aramadim diye, demek ki bu kadar ozluyorsun beni, sen ara ! Yok aramaz. Aramasin ben kizmam, o kizar. Sen yasindan buyuk dertler tasirsin, calisirsin didinirsin, el alem ovunur senle, en yakinin kendi egosundan seni gormez. Gozunu buruyen, kalbini karartir. Kucultur seni. Kendi basarisizligiyla yerinirde seni rakip sanir kendine. Uzulurum.

Insan sifa olmali insana. Guvenmeli, dogru bildigi yolda yuruyene destek olmali, yetmiyorsa boyu o adimi atmaya, omuzuna almali atlasin diye, inanmali, icindeki potansiyeli yok saymamali. Etrafimda bana inanan dostlarim ve koca yurekli bir ailem oldugu icin cok sansliyim. Birilerine kendim anlatmak zorunda olmadigim zaten beni cok iyi tanidiklari icin rahat icim. Hala iyi haberlere beraber sevinebildiklerim var. Ve onlar benim hayatimdaki en buyuk basarim belki de.

Tabi bir de tam aksileride mevcut. Yureklendirmekten aciz, gorusu dar, hayalleri sinirli, kalpleri kara. Bunlar hep oldu, hepte olacak biliyorum. Dert ediyorum ne yazik ki kendime, uzuluyorum. Amaclari buysa eger, kiriliyorum da. Kendimi kesfettigim su gunlerde onlari kaybediyorum. Cok sevdigim bir buyugumun  sozu var hep kulagimda “o bunu demis, su sunu demis diye dusunup durursan kirk sene derdin var. Affet ! ” Deniyorum.

Size nacizane tavsiyem kalbi kararmislarin isiginizi karartmasina izin vermeyin, yoksa sizde baska isiklari goremezsiniz. Iyi insanlarin ise hayatiniza dokunmasina izin verin. Size bambaska yollar acabilir.

Büsra